به نام آنکه اسمش عشق ، یادش خاطره قلبش جایگاه عشق است

سلام ای آشنای بیگانه !

اگر می دانستم که گل ســــــرخ نشانه محبت است دستی از آنرا می چیدم و به دریای بی کران محبتم رها می کردم تا بدانی چقدر دوست دارم .

در هیاهوی آن احساس مرومزی که در گذشته وتنهایی به تو وبه خود فکر می کنم در من به جوش وخروش در می آید و تمامی ساعتهای خلوتم را اسیر خود می کند و با حسرت اینکه چگونه در همنشینی ومجالستمان مرا نشناختی و مجسمه ابوالهول و دیوانه خطابم کردی و انسانی بی ارزش گماردی باز هم به به هم صحبتی با تو رغبت نشان دهم و باز هم به با تو به گفتگو بنشینم . شاید همانگونه که دیوانه ام پنداشتی به راستی دیوانه ای هستم که می پندارم تو بهتر از دیگرانی من به آن پیوندی که در گذشته نام دوستی گرفته بود هنوز پایبندم و برای خود امتیازی می دانم که روبان سفید الفت با قیچی تیز من پاره نگشته است .

اما ای کاش تو کسی بودی که به جای آنکه لب فرو می بست و به نتیجه کلامش می نشست وسپس داوری می کرد . اما ای تنها به قاضی رفته و راضی برگشته برایت می نویسم که بر روی شیشه شکسته پنجره مان خط قرمز کشیدم .

من از دنیای محبتم فقط قدحی به قول تو به دیگران تقدیم می کنم اما چشمه محبتم متعلق به دختری است که وقتی دست وروی در آن بشویید آنرا گل آلود نمی کند .

همیشه وبرای همه کس گفته ام که به هیچ کس اجازه نمی دهم که خانه دلم را به ربا و لعاب رنگ بزند . حرفم را باور کن وبه گوش بگیر که می گوییم که تو همان پری کوچکی هستی که آرزو دارم ساکن خانه دلم شود .

پس هیچ دختری را در گوشه این دل جا نمی دهم مگر تو را پس بیشتر از این آزارم مده و این را باور کن که تک وتنها و بی یاور به صدق کلام تو جستجو را آغاز کرده ام

از مجنون دیوانه

                                       به عاقل فرزانه